Stotteren wordt omschreven als "onregelmatigheden in het spreekritme, waarbij de spreker precies weet wat hij wil uitdrukken maar daar op het ogenblik niet in slaagt, doordat zich een onvrijwillige herhaling, verlenging of onderbreking van een klank voordoet".

Stotteren begint tussen twee en negen jaar, omdat kinderen dan meer en meer leren praten. Stotteren komt meer voor bij jongens of mannen (77,4%), dan bij meisjes en vrouwen (22,6%). In de puberteit stotteren er meer mensen harder dan op andere leeftijdsgroepen.

Voor meer informatie over stotteren zie stotteren.

Behandeling

Het is belangrijk om op tijd in te grijpen wanneer een kind of (jong)volwassene gaat stotteren. Hoe eerder wordt begonnen met therapie des te groter de kans dat ernstige problematiek voorkomen kan worden.

Een logopedist of stottertherapeut zal in eerste instantie onderzoek doen naar het stotteren. Hierbij worden een aantal factoren meegenomen als:

In veel gevallen zal geprobeerd worden om uitlokkende factoren te beperken tot een minimum. Daarnaast worden vaardigheden verbeterd zodat het spreken vloeiender zal verlopen. De behandeling wordt aangepast aan de cliënt en aan de hand daarvan wordt gekozen om bijvoorbeeld de spraakmotoriek te oefenen, specifieke spreektechnieken te oefenen of wordt de beleving van het stotteren aangepakt.

Logopedist of Stottertherapeut

Logopedisten zijn breed opgeleid en behandelen diverse klachten rond de mondelinge communicatie. Daaronder hoort ook het behandelen van stotteren. Er zijn logopedisten die zich extra hebben geschoold in stotteren.
Wanneer sprake is van meer complexe stotterproblematiek kan doorverwijzing naar een stottertherapeut zinvol zijn.

Stottertherapeuten zijn meestal logopedisten, soms psychologen of orthopedagogen, die zich hebben gespecialiseerd in therapie en/of onderzoek naar stotteren. Naast hun reguliere opleiding hebben zij een vervolgtraject doorlopen waarin zij zich hebben verdiept in de complexiteit van het stotteren en andere vloeiendheidsproblemen.