zorgaanbieders
Zorgaanbieders
Home >> Acupunctuur >> Botlek Rotterdam
Zoek en vind uw zorgaanbieder bij u in de buurt of in een bepaalde regio

ACUPUNCTURIST.NL GILLES STOOP LID NVA

Boomgaardhoekseweg 131
3191VB, HOOGVLIET ROTTERDAM
Telefoon: 010-4387824

ACUPUNCTUUR HILLEGERSBERG

Borchsatelaan 37
3055ZD, ROTTERDAM
Telefoon: 06-44737734

ACUPUNCTUURPRAKTIJK BOER-BAI HU YUAN

Pijnackerplein 11/B
3035GB, ROTTERDAM
Telefoon: 010-4664848

GOPALA NATUURGENEESKUNDE

Hooglandstraat 117
3036PG, ROTTERDAM
Telefoon: 010-4111414

KLOMPENHOUWER ARTS ACUPUNCTURIST M C

Jan Hudigstraat 62
3065SN, ROTTERDAM
Telefoon: 010-4551936


Acupunctuur informatie

Inhoud

Acupunctuur is één van de behandelmethodes in de traditionele Chinese geneeskunde. Hierbij worden naalden op acupunctuurpunten in het lichaam gestoken. Deze methode bestaat al meer dan 2500 jaar en is nauw verbonden met de Chinese filosofie. Sinds de bronstijd worden metalen naalden gebruikt. Voor die tijd gebruikte men vermoedelijk naalden van botsplinters of steen.

De eerste Europese verhandeling over acupunctuur is in 1683 geschreven door Willem ten Rhijne, die enkele jaren op Dejima verbleef. Daar maakte hij kennis met acupunctuur en moxibustie en schreef daar zijn verhandeling de "De Acupunctura" over.

Naast de klassieke Chinese acupunctuur met naalden bestaat er elektro-acupunctuur waarbij er een zwakke elektrische stroom door de naalden loopt, en ook laser acupunctuur, waarbij geen naalden worden gebruikt maar men een lage intensiteit laserlicht op de gebruikelijke plaatsen straalt. De World Health Organization (WHO) overzag in 1979 het samenstellen van een lijst van aandoeningen waarbij mogelijk het gebruik van acupunctuur zinvol zou kunnen zijn. Een WHO-rapport maakt melding van een aantal wetenschappelijke publicaties waarmee men zegt aan te tonen dat acupunctuur in een effectieve behandeling kan voorzien van een variëteit aan aandoeningen, symptomen en condities

Beginselen

Traditionele acupunctuur, zoals ze nu toegepast wordt, bestaat uit het inbrengen van roestvrijstalen naalden in verschillende delen van het lichaam (hao tjen-naalden). Bij moderne toepassing kunnen eventueel andere stimuli op punten van keuze worden toegepast, zoals bestraling met laser, een laagfrequente wisselstroom op de geplaatste naalden of zelfs toediening van kleine injecties in acupunctuurpunten. Sommige praktiserende acupuncturisten plaatsen naalden op, of bij de plaats van de ziektehaard, waar anderen punten kiezen op basis van de symptomen. In de traditionele acupunctuur wordt meestal een combinatie van punten gebruikt.

Binnen de traditionele Chinese geneeskunde verklaart men ziekte en gezondheid (onder meer) de volgende uitgangspunten:

  • Levensenergie (chi of qi) circuleert door 12 kanalen, meridianen genoemd, die vertakkingen hebben naar alle organen en lichaamsfuncties.
  • De realiteit is dualistisch geordend naar een van de tegengestelde kwaliteiten van qi: hetzij yin (vrouwelijk, donker, koud, zacht, ontvangend, comprimerend enz.) dan wel yang (mannelijk, licht, warm, hard, gevend, expanderend enz.)
  • Fenomenen uit de natuur en het lichaam zijn geordend naar vijf groepen die elementen worden genoemd: water, hout, vuur, aarde en metaal.
  • Ziekte wordt toegeschreven aan een uit het evenwicht zijn van qi. Waar het normale stromen van qi geblokkeerd of anderszins uit balans raakt gaat dat gepaard met verschijnselen c.q. symptomen. Met praktijken zoals acupunctuur en qigong probeert men dit evenwicht te herstellen.

Het betreft hier een model - ontstaan in de Chinese traditie - dat probeert de waargenomen werkelijkheid te beschrijven.

Ooracupunctuur

Ooracupunctuur is een van de vormen van (niet klassiek Chinese) acupunctuur. In het oor bevinden zich volgens acupuncturisten punten die overeenkomen met de diverse organen in het menselijk lichaam, hersenen, hart, ledematen en dergelijke die door middel van acupunctuur gestimuleerd kunnen worden. Met behulp van een applicator worden zeer kleine stalen, verguld stalen of titaannaalden (0,75 x 1,00 mm) semi-permanent in de huid gebracht. Ook kunnen punten worden gestimuleerd met gewone acupunctuurnaalden, laserbestraling, massage of manipulatie.

De Franse arts Paul Nogier ontdekte deze methode in het midden van de 20e eeuw na observaties van een volksgeneeskundig gebruik om bij lage rugpijn een bepaalde plaats op de oorschelp te prikkelen. De Franse neurofysioloog David Alimi vond in 2002 dat het steken van een naald in het ooracupunctuurpunt dat zou corresponderen met de duim eenzelfde verandering aan de sensibele hersenschors te zien geeft op een functionele MRI scan als mechanische stimulatie van de duim zelf.

Bij wijze van 'integrative medicine' wordt ooracupunctuur onder meer in klinieken buiten Nederland aangewend voor de behandeling van chronische ziekten, zoals onder andere ziekte van Parkinson en pijnbestrijding, al dan niet in combinatie met reguliere geneesmiddelen, die in dosering sterk gereduceerd kunnen worden, en de levenskwaliteit positief beïnvloeden.

Ooracupunctuur wordt inmiddels onderzocht én onderwezen aan onder meer de medische faculteiten van Parijs en Nantes

Segmentale acupunctuur

Effecten van het prikken van een acupunctuurpunt kunnen binnen de klassieke acupunctuur worden verklaard vanuit het traditionele Chinese wereldbeeld. Indicaties voor punctie van veel van zulke punten worden evenwel regulier medisch begrijpelijk wanneer men die beziet binnen het kader van segmentale relaties. Beoefenaars van segmentale acupunctuur prikken of injecteren punten in huid, onderhuids bindweefsel, spierweefsel enzovoort om via de daarmee samenhangende ruggenmergsegmenten weefsels of organen op afstand te beïnvloeden. Het injecteren van acupunctuurpunten met farmacologische stoffen, wordt 'wet needling' of 'nat prikken' genoemd, ook wel farmacoacupunctuur, en is voorbehouden aan artsen.

Geschiedenis

In een der oudste leerboeken over geneeskunde, de "Huang Di Nei Jing" (of "Neijing") (het 'Boek van de Gele Keizer') uit 200 á 300 v. Chr. (dat uit ongeveer dezelfde tijdsperiode is als de waar de I Tjing uit stamt) werd acupunctuur reeds besproken. Hierin wordt acupunctuur weliswaar als mogelijke behandelingsmethode besproken, maar wordt er ook op gewezen dat naast acupunctuur ook behandeling met geneesmiddelen en psychosomatische methoden plaatsvinden kan. De oudste publicatie waarin acupunctuurpunten en meridianen in Europa door een westerse arts werden bekendgemaakt dateert van 1683 ("De Acupunctura" van Willem ten Rhyne).

In de 18e eeuw ontstaat er in Europa met de opkomst van het rationalisme (en door de uitwisselingen van culturen die door de koloniale ontdekkingsreizen tot stand zijn gebracht) tevens interesse in de oude Chinese en Japanse tradities en beschavingen, hetgeen weerklinkt in de literatuur en filosofische geschriften uit die tijd waarin aandacht voor oosterse levenshoudingen aanwijsbaar is. Door het westerse superioriteitsgevoel waarvan de periode vanaf circa 1800 is doordrongen werd de Chinese geneeskunst in Europa lange tijd echter niet serieus genomen. Door de opkomst van aandacht voor elektro-magnetische processen vanaf begin 20e eeuw (onder andere ook de ontwikkeling van het Elektro-encefalogram) werd ook de studie naar effectiviteit en werking van acupunctuur aangewakkerd. De rol van meridianen in de acupunctuur werd in verband gebracht met de banen van lagere elektrische weerstand van de huid (potentiaalverschillen).

De benaming 'meridiaan' stamt van de Franse arts Soulié de Morant, die trachtte als een der eersten om een wetenschappelijk gezichtspunt te bepalen. Aanhangers van acupunctuur verwierpen de term soms omdat het begrip 'meridiaan' een incomplete vertaling van het begrip 'jing' (tjing, mai) uit de Nei-Jing zou betreffen, en een meridiaan een aardrijkskundige connotatie van een denkbeeldige lijn op de aardbol zou zijn, terwijl ze in de realiteit van de energiebanen zouden geloven. Andere aanhangers daarentegen vonden de term passend, juist omdat het fictieve banen zou betreffen. In de originele Chinese termen zouden de energiebanen psychosomatische functies zijn, die de huid en organen op een bepaalde manier met elkaar verbinden.

Verschil tussen Chinese en Japanse Acupunctuur

De basistheorie van de acupunctuur zijn bij de Chinese en Japanse hetzelfde maar de behandel methodes zijn zeer verschillend. Het meest duidelijke verschil tussen Chinese en Japanse beoefeningen zijn de naalden.

Bij Chinese acupunctuur zijn de naalden dikker en worden dieper ingezet en een patiënt krijgt de sensatie van de naald, te weten Dé Qi. Deze sensatie geeft een zwaar of tintelend gevoel in het lichaam als om de meridianen/meridiaanpunten geactiveerd worden.

De Japanse naalden zijn dunner en worden vaak niet dieper ingezet dan 1 of 2 mm in huid. Soms worden ze ook helemaal niet ingezet. Japanse Acupunctuur geeft geen sensatie van Dé Qi, en meestal voel je de naalden niet er is geen sprake van een directe sensatie. Japanse stijlen kunnen worden gebruikt om zachtaardige stimulaties te geven op de drukpunten van meridianen.

Bovenstaande tekst is goedgekeurd door: Peter van Elderen - Acupuncturist