Kanker kan in de wervelkolom zelf ontstaan of het kan gaan om uitzaaiingen in de wervelkolom van kanker elders in het lichaam. De meest voorkomende vorm van kanker in of rond de wervelkolom is een uitzaaiing van een kwaadaardige tumor elders in het lichaam.
Een tumor in de wervelkolom kan door druk op het wervelkanaal met daarin het ruggenmerg typische neurologische klachten (tintelingen, uitval en gestoorde beweging) veroorzaken. Pijnklachten en kenmerken van druk op zenuwen en spieren zijn de meest voorkomende symptomen. Wanneer er sprake is van zenuwuitval bij rugpijn, dan is het verstandig om dit zo snel mogelijk te onderzoeken en te behandelen.
Uitzaaiingen komen relatief vaak voor in de wervelkolom en kunnen daar voor problemen zorgen. Zo kan een wervel verzwakt raken, waardoor er een breuk ontstaat. Achter de wervelkolom loopt het ruggemerg. Wanneer een wervel is aangetast kan er druk ontstaan op het achtergelegen ruggemerg waardoor uitval kan optreden met een dwarslesie als gevolg. Een dwarslesie is uiteraard zeer ernstig, om dit te voorkomen kunnen patiënten bestraling, chemotherapie en/of een operatie worden ingezet.
Behandeling
Er zijn verschillende behandelingsmethoden:
- Operatie;
- Bestraling;
- Chemotherapie.
Welke behandeling de beste is hangt erg af van de vorm van kanker en de conditie van de betrokken patiënt. Alle patiënten met een tumor in de wervelkolom hebben complexe zorg en een multidisciplinaire aanpak nodig. Er zijn in Nederland tal van gespecialiseerde centra waar men hiervoor terecht kan.
Als een patiënt kanker heeft die in de wervelkolom zelf is ontstaan, zonder dat er uitzaaiingen zijn naar de rest van het lichaam, dan wordt het aangedane deel van de wervelkolom chirurgisch verwijderd en vervolgens weer opgebouwd uit kunstwervels.
Een chirurgische behandeling bij uitzaaiingen in de wervelkolom komt neer op een grote ingreep, waarbij in de meeste gevallen de zieke wervel verwijderd wordt en vervangen wordt door een 'kunstwervel'.
Diagnose
Als er een vermoeden van een ruggemergtumor is, worden vaak de volgende onderzoeken gedaan:
- Röntgenfoto van de wervelkolom.
- MRI-scan (eventueel met toediening van contrastvloeistof).
